Dawno mnie tu nie było i nie wiem od czego zacząć. Dlatego zacznę od miejsca, w którym dziś jestem, w myśl tu i teraz oraz w myśl tego, by nie stać w miejscu. Nie zamierzam czekać na Godota.
Wrzesień zaczął mi się bardzo poetycko intensywnie, w zasadzie zawsze od wielu lat mi się tak zaczyna, bo jeżdżę na Festiwal „Biała Lokomotywa” do Aleksandrowa Kujawskiego, a właściwie Łazieńca, prowadzę tam Slam poetycki i zwykle spotkanie z jakimś poetą, czy pisarzem. Poza tym jedziemy tam najczęściej dużą ekipą z młodzieżą tworzącą poezję. Bardzo dobry potrzebny czas, potem oczywiście powrót do pracy, pora zareklamować Hurtownię dla młodych, uczniów pierwszych klas i nie tylko, zaczęłam też cykl warsztatów poetyckich dla każdego i prowadzę je raz w miesiącu w Macondo. W głowie projekty i spektakle, które gotowe do wystawienia, powtórzenia, no i nowa edycja Złotego Kartonu.

Tyle wszystkiego, że nie pisałam tutaj z premedytacją, nawet prawie zawaliłam z opłaceniem domeny na czas, ale już ok i nie stracę adresu ani miejsca 😉

Głośniej się nie da?” to sztuka o tym jak ważna jest kreatywność, kompromis i bycie razem. Także o tym jak można, będąc razem, sobie pomagać, mimo że w pierwszej chwili nam się wydaje, że każdy obok przeszkadza, że domownik to wróg, to ktoś, kto tylko robi zamach na nasz spokój, twórczość, prywatność. Ale jeszcze i o tym, że zamiast skupiać się na obwinianiu siebie lub innych za porażkę, czy katastrofę, trzeba zacząć myśleć i działać, patrzeć do przodu, a nie wstecz.

Warto pójść na to przedstawienie, by zrozumieć jak przekuwać porażkę na sukces, że na porażce świat się nie kończy i zrozumieć też, że nie zawsze sami umiemy to odkryć, dlatego potrzebni są inni i zaufanie do nich, czasem nawet kredyt zaufania.

Czy czujecie czasem, że  są rzeczy w życiu, których byście nie zrobiły, gdyby
nie Wasze dzieci? Bo niby się  poświęcacie, np. wolałybyście  posiedzieć w domu z książką, porobić to, na co zawsze brakuje czasu, obejrzeć film w telewizji, pójść na spacer, odpocząć  od dzieci ale poświęcacie  się,  bo dzieci chcą iść na basen albo na łyżwy, grać w nowa planszówkę.

Wiecie, że już otworzyli kawiarnie? Już nie tylko na wynos, można wreszcie posiedzieć. Spokojnie podelektować się chwilą. A już na pewno bardzo kuszą i mają ogromny sens kawiarnie typu Parrot Caffee, gdzie żywe papugi albo jak Kot Cafe. O tej ostatniej słyszałam już dawno , a na dodatek często koło niej przechodzę, widząc w witrynach wylegujące się koty. Ale jakoś nie było, jak dotąd, okazji wejść. No ale w końcu dzieciaki bardzo chciały tam pójść i to było to. Wspaniałe miejsce, koty rządzą, chodzą sobie gdzie chcą i można je głaskać, patrzeć, uspokajać się widokiem tych pięknych zwierząt.